“Synodaliteit in de kerk betekent samen op weg zijn.” Dat klinkt heel mooi en ik durf te gokken dat velen zullen onderschrijven dat we als christenen SAMEN op weg zijn. Maar toch is het iets waar vaak over gepraat wordt, waar over gedroomd wordt of wat veronderstelt wordt, maar niet iets dat je in de praktijk tot in je diepste vezel voelt.
Deze reis naar TOGETHER was synodaliteit in de praktijk. Het was oecumene in de praktijk.
Ik heb het dan niet alleen over de mooie kanten: de unieke ervaring van het samen bidden met mensen uit verschillende kerken en landen, het uitwisselen van levenservaringen, het ruimte geven aan verschillende vormen van vieren, maar ik heb het ook over de minder mooie kanten, over de pijn van oecumene: denk dan aan de verschillen in standpunten tussen ons, of het verscheurde gevoel dat wij allen hadden, toen niet iedereen, en ook wij als oud-katholieken niet, de communie kon ontvangen. Oecumene is het geheel van deze ervaringen: vreugdevol, troostend en verdrietig tegelijkertijd. Maar alles samen.
Ook ik heb onderschat hoe intens oecumene in de praktijk is. We hebben de betekenis ervan aan den lijve ondervonden en de meeste deelnemers moeten het allemaal nog een beetje laten landen. Het is ook bijna niet in woorden te vatten. Lees daarvoor ook vooral het prachtige stuk van onze Kirsten van Kempen terug op de landelijke website van de Oud-Katholieke Kerk.
Als titel koos zij : ‘’voor diegene die dacht dat hij alleen was’’. Een referentie naar het lied ‘’Zing, vecht, huil bid, lach, werk en bewonder’’ van Ramses Shaffy, dat we in de bus spontaan hebben gezongen.
Samen op weg zijn is niet vanzelfsprekend. Het samen zijn is niet vanzelfsprekend. Als jongere in de kerk en breder, als gelovige in Nederland, heb je namelijk vaak wél het gevoel dat je alleen bent. We zijn met deze reis gesterkt in het gevoel dat we elkaar hebben, over kerkgrenzen heen, maar ook dat God, de Allerhoogste, onderweg bij ons is.
Voor elk evangelielezing tekenen wij een kruisje op ons hoofd, op onze lippen en op ons hart. Een teken dat we het goede nieuws zullen overdenken, zullen uitdragen en zullen bewaren in ons hart. Ik reken deze ervaring van TOGETHER als deel van het goede nieuws dat we van God ontvangen en op precies die manier zullen overdenken, doorgeven en bewaren. Opdat het vrucht mag dragen, in onze parochie of gemeente, in onze kerk, in onze wereld.
Tekst: mede-organisator Thelma, diaken in de Oud-Katholieke Kerk
Omslagfoto: Katholieke Vereniging voor Oecumene/Elyseüs Photography