Na een inspirerende workshop en een gezellige lunch op het plein voor de Sint-Jan van Lateranen (met broeder Sebastiaan!) was het tijd voor het worship-moment. Allemaal christenen vanuit verschillende stromingen vanuit de hele wereld samen in die o zo prachtige kerk. Met een magnifieke akoestiek. Samen zingen! En aanbidden… die ene Heer die ons allemaal verbindt. Samen één.
Voor sommige christenen was het geweldig, anderen moesten even uit hun comfortzone stappen. Persoonlijk vond ik het prachtig, ik voel God sterk in muziek. Zowel in de klassieke kerkmuziek als in de (opzwepende) worship. Je kan er je gevoel in kwijt. Verschillende liederen werden gezongen; van Ten Thousand Reasons tot Way Maker. Steeds een couplet in een andere taal. En ook dat verbindt.
Tussendoor werd er gelezen over de Emmaüsgangers (synodaliteit betekent immers ‘samen op weg’) en gingen we samen bidden met en voor een persoon die je nog niet kende. Erg bijzonder. Als afsluiting werd gezongen:
we are one in the spirit,
we are one in the soul,
and we pray that all unity
may one day be restored…
and they’ll know we are Christians
by our love
En toen gingen we op weg. Die pelgrimstocht met al die jonge christenen richting het Vaticaan. Verbonden in Christus.
Dat het zo mag zijn! Amen!
Omslagfoto: Katholieke Vereniging voor Oecumene/Elyseüs Photography.