Zaterdag na de lunch was het tijd voor de worshipviering in de Sint Jan van Lateranen. Veel van ons waren daar nog nooit binnen geweest. Misschien ben jij er ook nog nooit geweest, dus ik neem je even mee!
Het is een reusachtig grote kerk met een metershoog plafond. Goud en schilderingen overal waar je kijkt, en enorme standbeelden van de apostelen. Deze kerk is niet alleen enorm imposant, maar ook de zetel van de bisschop van Rome, de paus dus. Op die plek stond iets bijzonders op het punt van beginnen.
In het midden van de volle kathedraal stond een podium met een paar zangers uit verschillende landen, en van verschillende christelijke stromingen. Een soort kleine afspiegeling van de duizenden mensen voor hen. Maar in de liederen die we zongen vielen al die verschillen weg. De viering was een verenigende voorbereiding op het gebed op het Sint Pietersplein. Zo baden we ook in de Sint Jan. Bij het gebedsmoment baden we samen met de mensen om ons heen. Voor elkaar en elkaars zorgen, en vooral ook voor het samenzijn, op dat eerste moment waar de pelgrims op een plek waren.
Al hadden we meer dan tienduizend redenen om naar Rome te komen, bij en na de worship waren we eensgezinds. Sommigen konden de liederen uit het hoofd meezingen, anderen moesten de tekst meelezen. Sommigen gingen er helemaal in op, en anderen waren wat terughoudender. Maar in die enorme veelkleurigheid waren we een eenheid.
Foto en omslagfoto: Lars König/Elyseüs Photography