Drie uur later dan gepland werden we op het plein bij de kerk enthousiast ontvangen. We zagen twee schattige meisjes met mooie bloemetjes in hun haar. We zeiden al tegen elkaar dat we hoopten dat we bij hen mochten blijven. Tot onze vreugde mochten we met de tweeling, Elena en Daniella, en hun ouders, Mario en Sonia, mee.
Hartelijk opgenomen
Toen we aankwamen in het appartement was het nog beter dan we konden verwachten. We werden verwelkomd met het Wilhelmus (maar ze vonden hun eigen volkslied wel mooier), ze hadden slingers, cadeautjes, zelfgemaakte tekeningen en onwijs veel eten. De ouders konden best goed Engels en de dochters hebben goed voor ons geoefend. Zondag gingen we samen naar de viering. We zaten met z’n zessen op een bankje voor vier personen. Dat was gezellig knus, maar met de meisjes op schoot paste het perfect! Het voelde echt alsof we een gezin waren met twee kleine zusjes.
Als familie
Na een lekkere lunch, mooie herinneringen en wel tien knuffels (als het er niet meer waren) was het toch echt tijd voor afscheid. We waren het liefst langer gebleven, maar we moesten nu echt naar huis. Hun gastvrijheid en ruimhartigheid waren boven al onze verwachtingen. Het is mooi hoe mensen met verschillende culturen en christelijke stromingen bij elkaar een soort familie vormen. Dit is vergelijkbaar met deze reis waarin al deze verschillende mensen met elkaar verbonden zijn. Een gastgezin draagt op deze manier echt bij aan het gevoel van Together!
Foto: Lars König/Elyseüs Photography